Bas Verwijlen: als ik alles net kan bijbenen, presteer ik beter
Het is wonderbaarlijk hoe Bas Verwijlen, een van de beste schermers ter wereld, zijn drukke werkleven in goede banen weet te leiden. De 36-jarige degenschermer van TeamNL reist de wereld over voor zijn sport, is recruiter bij de politie en heeft daarnaast een eigen bedrijf waarmee hij clinics, lezingen en motivatiespeeches verzorgt. Thuis in Den Bosch heeft hij ook nog een gezinnetje met zijn Italiaanse vrouw en dochtertje van 2 jaar. Hij onthult dat hij die drukte nodig heeft om goed te presteren. “Als ik alles net kan bijbenen, zijn mijn resultaten beter.”
Je hebt het ongelooflijk druk en ondertussen moet je ook gewoon nog presteren. Hoe doe je dat?
“Ik denk dat ik de goede modus heb gevonden van privé, werk en topsport. Het zijn voor mij de optimale omstandigheden op weg naar de Olympische Spelen van Tokio. Ik merk gewoon dat hoe drukker ik het heb, des te beter ik presteer. Ik ben met van alles bezig naast het schermen, maar toch lukt het me om me te handhaven in de top van de wereld. Ik sta er op dit moment heel goed voor. Ik ben de nummer 4 van de wereld en de nummer 2 van Europa. Dat is voldoende om me te kwalificeren voor Tokio, maar er komen nog zes toernooien aan die meetellen voor de ranking.”
Daarnaast werk je ook als recruiter voor de politie, wat houdt dat precies in?
“Ik ben recruiter bij de politie-eenheid Oost-Brabant. Dat doe ik drie dagen in de week. Als je de politie-opleiding gaat doen, dan kom je langs mij. We geven bijvoorbeeld voorlichting op scholen en doen ook een beetje aan werving en selectie. Dan zijn er ook nog veel mensen die binnen de politie werken en horizontaal doorstromen of naar een hogere functie gaan. Als je op die manier van baan wisselt, kom je ook langs mij. Als er een vacature openstaat, kom ik in beeld. Dan begint het pingpongspel met brieven, screenings, medische keuringen en sollicitatiegesprekken. Het is een flinke papierwinkel, 95 procent van mijn werk is administratief.”
Je hebt ook een eigen bedrijf met een gelikte website en alles.
“Ik heb dat altijd al erbij gehad. Mensen kunnen mij inhuren voor van alles, zoals schermclinics. Het is veel plannen, maar als het even kan, doe ik het tussendoor. Ik heb altijd al gewerkt naast mijn baan als topsporter. Het is een hele mooie afleiding en het is belangrijk dat je ook kijkt naar je maatschappelijke carrière.
Ben je als schermer ook financieel genoodzaakt om er werk naast te hebben?
“Ik heb als schermer van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Als enige in Nederland. Dat is heel moeilijk als schermer. Het systeem van de A-status en het verkrijgen van een stipendium is heel mooi. Je kan er alleen geen toekomst op bouwen. Het ene jaar ben je wereldkampioen, het andere jaar ben je negende. Er doen 300 schermers mee aan het WK en dan is de top 8 zeer lastig om te halen. Dan vervalt je toelage en ben je toch afhankelijk van andere inkomsten. Je hebt geen zekerheid en daar had ik geen zin in. Daarom koos ik ervoor om er altijd bij te werken en dat doe ik nu al sinds 2005.”
Hoe is die combinatie van werk en topsport?
“Het is echt een kwestie van planning en discipline. In fases is het echt erg druk, dan kan ik het net bijbenen. Ik heb de trainingen, de werkzaamheden en thuis. Ik heb een kleine en dat is natuurlijk fantastisch. Ik kan nu alleen minder rust nemen, iedereen die kinderen heeft snapt wel waar ik het over heb.”
Hoe ziet jouw strakke weekschema eruit?
“Ik heb mijn vaste dagen bij de politie. Dat zijn de maandag, woensdag en donderdag. Op die dagen train ik één keer. De wekker gaat dan om half 7 en dan ben ik om kwart over 4 thuis. Ik eet snel en ga naar de training. De schermclub zit ook in Den Bosch en mijn personal trainer woont dichtbij. Dat heb ik met opzet zo geregeld, zo ben ik zo min mogelijk tijd kwijt om te reizen. Dinsdag kan ik twee keer trainen en meer rusten. Vrijdag is mijn reisdag als ik in het weekend een wedstrijd heb. Als ik die niet heb, dan ga ik ook trainen. Tussendoor doe ik de clinics en ook de lezingen plan ik om mijn werk bij de politie en het schermen heen.”
En dan heb je ook nog een gezinsleven. Heb je nog wel tijd voor vrienden en familie?
“Dat zijn de dingen die ik persoonlijk steeds meer mis naarmate ik ouder word. Vroeger was het altijd duidelijk. Vrienden gingen stappen en ik zat in een of andere uithoek van de wereld, want ik wilde de Spelen halen. Nu merk ik dat het even wat eten en drinken met vrienden erg mis. Vrienden kunnen helaas niet spontaan bellen om iets af te spreken. Mijn schema ligt al ruim van tevoren vast. Dat is wel eens jammer. Ik plan tripjes met de familie ook altijd in de weekenden dat ik geen wedstrijden heb. Ik probeer dat ook steeds meer te doen. Dan gaan we met het gezinnetje lekker naar het park toe of op bezoek bij opa en oma met onze kleine.”
Je Italiaanse vrouw Ludovica Tucci is ook schermster, dat is zeker wel fijn?
“Ja, ze heeft in de Italiaanse ploeg gezeten en weet wat het schermwereldje inhoudt. Dat is mijn geluk geweest. Het is heel erg belangrijk dat je een stabiele thuisbasis hebt en dat je die steun krijgt.”
Je reist zeker heel veel voor de schermtoernooien?
“Zeker, maar gelukkig wel minder dan vroeger. Je hebt veel wedstrijden. De belangrijke toernooien voor de ranking en plaatsing voor de Spelen zijn het EK, WK en drie grands prix en vijf wereldbekerwedstrijden. Eén zo’n wedstrijd per maand. Ik scherm ook competitie voor een Franse club en dan heb je nog wat B-toernooien en het Nederlands kampioenschap. Toch is dat allemaal niet zo heel veel. Vroeger was het minimaal het dubbele. Zat ik zes weken achtereen in Zuid-Amerika en vervolgens vier weken in het Midden-Oosten. Nu kan ik meer toewerken naar een toernooi, dat ligt mij goed.”
Zou je dit werk ook doen als je geen topsporter zou zijn?
“Dat is een goede vraag. Ik ben recruiter, maar heb in mijn leven nog nooit gesolliciteerd. Ik heb het geluk dat ik via de topsportselectie van de politie hier kon gaan werken. Ik ben begonnen bij Defensie, als sportinstructeur. Door mijn sport ben ik hier ingerold.”
Kan je je dat voorstellen, een leven zonder sport?
“Tja, aan de andere kant heb ik altijd gedroomd het hoogste te halen in de sport. Ik deed vroeger veel tennis en voetballen doe ik nog steeds. Ik was ook het liefste profvoetballer geweest. Met alle respect, maar dat is de makkelijkste baan die er is. Ik zou altijd wel iets in de sport willen doen en ben ook commercieel ingesteld, dus het zou iets van die combinatie zijn geweest.”
Blijf je dit werk doen als je ooit stopt met schermen op niveau?
“Dat zou goed kunnen, want ik heb een vast contract. Mijn toekomst ligt bij de politie. Ik heb, zonder arrogant te willen zijn, naam gemaakt in de schermwereld. Ik zou dus zeker als bijvoorbeeld bondscoach aan de slag kunnen. Daar ligt alleen mijn ambitie niet. De politie is een schitterende organisatie. Bijvoorbeeld de afdeling communicatie, daar heb ik laatst drie mensen voor mogen aannemen. Dat is echt iets wat ik zelf ook leuk zou vinden. Er gebeurt iets in de buurt, je wordt opgeroepen en moet ‘bam!’ voor de camera wat zeggen.”
Je bedrijf houd je dan ook aan als je fulltime aan de slag gaat, bijvoorbeeld na Tokio?
“Ik weet nog niet of ik na Tokio stop. Ik zal dan sowieso weer een rustperiode nemen en alles goed overdenken. Zolang het kan, wil ik absoluut doorgaan met mijn bedrijf. Als ik daar alleen van zou willen leven, moet ik er wel meer energie en tijd instoppen. Nu heb ik wel de energie, maar geen tijd.”
Na je carrière heb je opeens heel veel extra tijd, kijk je daar naar uit?
“Ik kijk er vooral erg naar uit om meer tijd door te brengen met familie en vrienden. Ik heb vanaf mijn dertiende de hele wereld mogen zien. Ik vind het nu fijn om thuis in Den Bosch te zijn en hier in de buurt wat te eten. Ik denk dat veel topsporters altijd zo’n stemmetje in hun hoofd hebben, ik in ieder geval wel. Zo’n stemmetje dat zegt: kom op, we gaan er weer tegen aan! Je werkt altijd toe naar je volgende doel en moet op alles letten. Straks krijg ik meer rust en wordt dat stemmetje misschien minder. Misschien ook niet en dat zetten we het stemmetje weer in voor het werk.”
BUZZS
