Column Rob Goossens: ‘Marco’s ex denkt écht dat ze een sterke vrouw is’
De podcast-hype is een zegen voor wie kletskousen wil afwimpelen. „Heb je al eens aan een eigen show gedacht?”, kun je tegenwoordig met een glimlach zeggen. Tot ze het echt doen en we allemaal opgescheept zitten met het eindeloze gebabbel van BN’ers, zoals Leontine Ruiters, die bewijzen dat zwijgen soms écht goud is.
Er was een tijd dat de Borsatootjes volledig uit de media verdwenen waren. Pater familias Marco zal dat advies wel hebben gekregen van zijn advocaten nadat het Openbaar Ministerie besloot om hem te vervolgen voor het vermeende misbruik van een minderjarig meisje. Maar ook zijn ex-vrouw Leontine en zijn kinderen, die toch niet in de eerste spotlight gestikt zijn, waren ineens nergens meer te bekennen.
Vlammetjes
Nu de zittingen er eindelijk aan komen, begint een deel van het gezin zich echter weer te roeren. Dochter Jada (22) plaatst op instagram routineus hartjes en vlammetjes onder foto’s van baby’s, break-up posts, en mensen die slecht nieuws hebben gekregen van de dokter. Irritant, maar helaas niet uniek. Werkelijk al onze sterren kunnen zich op sociale media vrijwel alleen nog met gemakzuchtige icoontjes uitdrukken. Alsof iemand ze heeft verteld dat de mensjes een beetje empathie wel leuk vinden, maar het toch allemaal niet te veel energie moet kosten. Marco Borsato zelf is ook weer actief op sociale media. Beelden van motortripjes wisselt hij af met curieuze videobewerkingen waarvan je je afvraagt of hij nou iedereen voor de gek houdt. Maar niemand in het gezin overtreft Leontine. Zo heeft ze een podcast met een vriendin waarin ze wekelijks bewijst hoe leeg haar leven is. Ze ‘influencet’ op sociale media iedereen de moeder over borrelplanken, elektrische fietsen en vakanties. En ineens duikt ze ook op in interviews.
Scheiding
Zo vertelt ze in de podcast Leergeld hoe lastig ze het vond om na de scheiding van haar Marco financieel weer op eigen benen te moeten staan. Hoe ‘lastig’ dat dan was, onderstreept ze met de onthulling dat ze in de supermarkt nog steeds „wel een beetje oplet”. Maar: „Het is niet zo dat ik echt elk pak met elkaar vergelijk ofzo, dat niet.” Scroll voor de grap even door de foto’s van haar nieuwe huis op instagram: het is haar allemaal van harte gegund, daar niet van, maar een douchekraan van €1800 is niet wat ik mij persoonlijk voorstel bij iemand die wel een beetje oplet. Zo gemakkelijk kletsen en zo’n groot bord voor de kop hebben, is natuurlijk goud voor reality-televisie. Het zou mij eigenlijk niets verbazen als John de Mol zijn nieuwste programma-idee Het Waren Twee Fantastische Dagen (SBS6) speciaal voor Ruiters bedacht. Drie BN’ers brengen 48 uur met elkaar door in een huis zonder presentator, en moeten dus zelf de tijd volpraten. Met Ruiters in het huis weet je van tevoren: haar kinderen gaan zich doodschamen als ze het resultaat onder ogen krijgen, maar de kijker vindt het vast geweldig.
Demonen
En zo geschiedde: Leontine vertelde in geuren en kleuren hoe ze tijdens een ayahuasca-ceremonie met haar ‘demonen’ begon te knuffelen. Snikkend om een complimentje van niks (ja, echt) klopte ze zichzelf op de borst over hoe sterk ze eigenlijk was. En als klap op de vuurpijl moest de kijker aanhoren dat ze haar huid met zalmsperma laat behandelen.
Ik herhaal voor de zekerheid nog maar even: er kwam geen presentator aan te pas. Geen Wendy van Dijk die geduldig maar geslepen naar Leontines diepste wonden toekletste. Geen Sven Kockelmann die haar net zo lang onder schot hield tot ze de wonderlijkste teksten begon uit te kramen. Er waren alleen twee tijdelijke huisgenoten, Frank ‘467 kilo coke’ Masmeijer en Monique ‘André Hazes junior’ Westenberg, die allebei braaf meeknikten.
Sterke vrouw
Het tragische is: ze denkt waarschijnlijk écht dat ze een sterke vrouw is, en niemand die er nog tussen kan komen. In de podcast waar ik haar al eerder uit citeerde, vertelde ze namelijk dat ‘het haar niet raakt’. „Als iemand het over mij heeft en het is negatief, dan is dat een reflectie van zichzelf op mij. Het is niet van mij. Dus het doet me niet zoveel.” Marco Borsato zal dit najaar voor het hekje plaatsnemen. Eindelijk. Plots dwalen mijn gedachten naar een opgelucht stemmetje, dat toch zeker een steeds grotere kamer moet huren in Borsato’s achterhoofd. ‘Een gevangenisstraf is natuurlijk geen pretje, Marco. Maar dan ben je in elk geval even bevrijd van dat geneuzel over zalmsperma.’
