Frank en Rogier openhartig over financiële tegenslag

Al twee jaar helpen Frank en Rogier minder bedeelde mensen met het opknappen van hun woning. Met maar een paar honderd euro maken ze een waar paleisje. Dat ze zo goed met geld om kunnen gaan is niet gek, want de mannen vertellen openhartig dat ook zij weten wat armoede is.

Diners

De mannen hebben een woning in Zuid-Frankrijk en een in Den Haag. Ze gaan graag uiteten en zien er altijd goed gekleed uit, toch beweren ze aan Story dat zij écht niet zo rijk zijn als veel kijkers denken. ,,In de jaarlijkse uitgave van Quote 500 staan wij niet”, zegt Rogier tegen weekblad Party. Steker nog: Frank en Rogier hebben allebei een periode in hun leven gehad waarin het financieel minder goed ging. Frank heeft zijn geld verdiend met een bloemenzaak en interieurzaken, maar voordat hij op 53-jarige leeftijd met pensioen ging, heeft hij ook zwaardere tijden gehad waarin veel geld niet vanzelfsprekend was. ,,Als je dat van huis uit niet gewend bent, is dat schrikken. Het is net alsof er een familielid doodgaat. Alleen, de rouwadvertentie is door mij nooit geplaatst. Ik heb het niemand laten weten”, zegt Frank. ,,De meeste diners heb ik gegeven in de tijd dat ik geen cent had. Het duurste aan zo’n samenkomst is de wijn, omdat ik daar geen geld voor had vroeg ik aan mijn gasten of zij dat wilde meenemen.” Frank vertelde zijn gasten dat hij geen verstand had van wijn zodat ze niets zouden vermoeden.

Korting

Toen Rogier studeerde had hij ook geen cent te makken. ,,Ik had niet eens geld om te eten”, vertelt hij. De huur van zijn woning was zo hoog dat al zijn geld van een bijbaantje daarnaar toeging. Voor Rogier was dat een zware tijd, vooral omdat hij niet gewend was om op de centen te letten. ,,Ik ben verwend opgevoed”, zegt hij. Net zoals zijn moeder deed ging hij naar de Albert Heijn en kocht waar hij zin in had, zonder te kijken naar hoeveel iets kost. ,,Uiteindelijk moest ik wel op de prijs letten, iets waar, net als die aanbiedingen van 35 procent korting natuurlijk niets mee is. In mijn gedachten was dat echter iets waar ik mezelf voor moest schamen.”

De heren hebben geleerd van die periodes en ook nu ze meer te besteden hebben op het geld. Ze vertellen dat ze boodschappen doen bij de Lidl en regelmatig het bonnetje nakijken of er wel korting van een product is afgegaan.