Ilse DeLange: het licht moet uit

TEL AVIV – Het Nederlandse kamp wil als Duncan Laurence donderdag het songfestivalpodium betreedt eigenlijk maar één ding: het licht moet bijna helemaal uit. Tijdens de eerste repetities ging dat nog niet helemaal naar wens, maar volgens Ilse DeLange komt het allemaal goed.

“Samen met Duncan, Hans Pannecouke (regie, red.) maar ook Ignace D’Haese (licht) hebben we gebrainstormd met elkaar over hoe we het zouden gaan stagen hier. Hoe kunnen we dit liedje zo optimaal mogelijk tot zijn recht laten komen?”, legt Ilse maandag uit voor de camera van het ANP, na afloop van Duncans showcase in Tel Aviv. Van a tot z werd alles bedacht, maar het resultaat was vorige week pas voor het eerst te zien tijdens de eerste repetitie. Toen werd ook duidelijk dat er ook nog heel wat werk aan de winkel was.

“Ik heb natuurlijk alleen maar de ervaring met de Common Linnets. Toen wij de eerste repetitie deden was het eigenlijk al zo’n beetje 80 procent van wat het moest zijn. Hier was dat wel wat anders”, geeft Ilse toe. “We zaten eigenlijk behoorlijk ver af van wat wij hadden bedacht. Ik kan mij voorstellen dat mensen denken: je komt hier naartoe met een delegatie en de regisseur gaat in de regisseursstoel zitten en Ignace gaat de lichtknoppen bedienen. Was dat maar zo. Je moet hier werken in teamverband en er zitten heel veel laag over laag, soms over laag. Het is ons ook nog niet helemaal duidelijk met hoeveel laagjes wij eigenlijk praten.”

Lichtbal

Het Nederlandse team zag dat de shots te ruim waren en dat er veel te veel licht was. “Wij willen eigenlijk maar een ding: het licht uit”, aldus Ilse, die ook maar meteen refereert aan het meest besproken onderwerp in Tel Aviv van de afgelopen dagen: de inmiddels beroemde lichtbal. De bal werd niet begrepen door de pers maar dat komt volgens haar ook omdat het nog helemaal niet klaar was.

“Dit jaar zijn de repetities voor Nederland ook echt repetities”, verduidelijkt Ilse. Eerst was er niet de juiste bal en werd een nieuwe ingevlogen met lampjes aan de buitenkant. Tijdens de tweede repetitie bleek dat de bal nog niet kon hangen. “Dat moet op de juiste plek en met het juiste gewicht. Ik zal je niet vermoeien met alle details maar het was voor ons heel belangrijk dat dat op de juist hoogte van Duncans hoofd zat en dat we die camerashots kregen met de steadycam om te kijken of het ook echt werkt. Vandaar dat het een beetje op een knullig ding stond maar dat kon niet anders.”

Knullig

“Het was of repeteren op zo’n knullig ding en met de bal of niet, maar dan waren we nog een aantal stappen terug. Dus dan kies je daar toch voor. En ja, dat hadden wij ook liever iets anders gezien. Maar we komen er”, zo blijft Ilse positief. “En we komen steeds stappen dichterbij.” Als back-up ligt er nog een plan b en een plan c.

Volgens Ilse moet Duncan straks in een soort niemandsland zijn liedje vertolken achter de piano. “Het gaat gewoon heel erg geweldig worden. En ja, misschien zien we het pas voor het eerst bij de dress rehearsal maar ‘so what’. Het gaat om het doel dat we daar uitkomen zoals we het hebben bedacht. En dat gaat ons gewoon lukken.”

Woensdag wordt duidelijk of ook de laatste stappen gelukt zijn. Dan staan Duncans eerste en tweede dress rehearsals op het programma. Vooral de laatste is belangrijk, want dan kijkt de jury al mee.

BuzzE