Katja en Daan: verhalen belangrijker dan race

AMSTERDAM – Katja Schuurman en Daan Nieber hoeven in het tweede seizoen van hun reisprogramma Van A naar B minder hard te racen. Hoewel de tv-chauffeurs elkaar graag verslaan op weg van Athene naar Bologna, zijn hun ontmoetingen met de plaatselijke bevolking in het nieuwe seizoen belangrijker dan de wedstrijd.

Schuurman en Nieber leggen elk ongeveer 2500 kilometer af als ze van Griekenland naar Italië reizen. Ze doorkruizen Albanië, Montenegro, Bosnië en Herzegovina, Kroatië en Slovenië. Om de landen en inwoners beter te portretteren is de opzet van hun reisprogramma Van A naar B aangepast. Katja: “Onderweg wil je de landen zo goed mogelijk leren kennen. Dat doen we door de gesprekken met de mensen die bij ons instappen. Vorig jaar draaide het er in elke aflevering om wie als eerste op locatie B was. Maar we willen onderweg juist uitstappen, bij mensen naar binnen, kijken waar ze wonen en werken en wie hun vrienden zijn. Dat botste een beetje met het idee dat je zo snel mogelijk bij je eindbestemming moet zijn.”

“Ditmaal gaat het erom wie de meeste kilometers maakt met een passagier’’, legt Daan uit. “Tijdens lange ritten ga je meer praten. Overigens is het niet zo dat we alleen rijden voor de winst. Het is vooral een wedstrijd in wie de mooiste verhalen haalt. Als ik na een draaidag hoor dat Katja in Bosnië en Herzegovina bij een zitvolleybalteam is geweest, bestaande uit veteranen, dan wil ik dat ook. Je wordt heel gretig en wil het beste verhaal.”

Van A naar B dat woensdagavond begint op NPO 1 (20.30 uur, KRO-NCRV) is een intensief programma, vindt Katja. ‘’Maar ook een programma waarbij je ’s ochtends niet weet wat er gaat gebeuren. Ik vind de diversiteit leuk. Het ene moment spreek ik iemand die net uit de gevangenis komt en een carrière als rapper najaagt en tijdens andere ritten spreek ik met een knappe jonge Ierse Franciscaan of een Bosniër die zijn benen mist. Een goed verhaal voelt als een cadeau.”

Tatoeëren

Daan Nieber: ‘’Veel verhalen blijven je bij. In het westen van Albanië heb ik een jongen opgepikt die zich liet tatoeëren door zijn vader, een tatoeage-artiest met een tattooshop in een bunker uit het communistische tijdperk. Ik heb de man nog kunnen behoeden voor het maken van een spelfout op het been van zijn zoon. Terwijl hij bezig was, vertelde hij dat hij was gevlucht naar de Verenigde Staten en dat hij wacht op het einde der tijden, de apocalyps. Achter een schilderij bewaarde hij een kalasjnikov. Albanië is een land waar dat soort dingen kunnen.”

De oorlogsgeschiedenis in de westelijke Balkanlanden is nog dichtbij, merkte Katja. “Iedereen die je tegenkomt heeft ermee te maken en heeft het erover. Er zijn ook plekken waar je de kogelgaten overal nog ziet zitten.” In een park in Mostar bezocht ze het beeld van vechtkunst-acteur Bruce Lee die een brug moet slaan tussen de verschillende bevolkingsgroepen in de stad. ‘’De enige persoon waar ze allemáál fan van zijn. Dat heeft iets treurigs, dat je niet tot elkaar kan komen en dan maar besluit om Bruce Lee, iemand die niks met de regio te maken heeft, op een standbeeld te hijsen.”

Daan: “De westelijke Balkan is een van de meest complexe en fascinerende gebieden van Europa, waar grenzen meerdere malen zijn veranderd. Het is een plek waar je de meest jonge landen van Europa vindt, waar het communisme is verdreven door het kapitalisme. Waar je christendom hebt en ook de islam.”

BuzzE