Martijn Krabbé heeft zijn graf al uitgezocht: ‘Naast mijn oma’
Martijn Krabbé was dinsdagavond bij RTL Tonight openhartig over zijn ziekte en de angsten die hem bezighouden. De 57-jarige presentator, die ongeneeslijke longkanker met uitzaaiingen heeft, gaf samen met zijn vrouw Deborah een uitgebreid interview aan de keukentafel. Daarin sprak hij niet alleen over het leven, maar ook over het naderende afscheid.
De grootste angst van Martijn zit niet in de dood zelf, vertelt hij, maar in wat hij achterlaat. „Ik ben doodsbang, maar dat heeft altijd met Deborah en de kinderen te maken.” Vooral ’s nachts komen die zorgen binnen. „In de nacht ben je alleen en daar maak ik me soms vreselijke zorgen over. En dan word je wakker en dan maak je er weer wat van. Geen dag zomaar verspillen. Elke dag is er een.”
Wens
Sinds hij weet dat genezing niet meer mogelijk is, kijkt hij anders naar het leven. Hij noemt het confronterend, maar ook verhelderend. „Je raast maar door. Je staat nooit eens ergens bij stil. Als je dat vaker doet, zie je hoe mooi het is.” Zijn wens is helder: zijn gezin zo goed mogelijk achterlaten. „Ik wil ze zo goed mogelijk achterlaten. Ik zou ze het liefst gelukkig achterlaten, maar dat wordt wel heel moeilijk.”
Zo normaal mogelijk
Deborah is in die zware momenten zijn houvast. Martijn mag haar altijd wakker maken, ook midden in de nacht. „Al is het iedere nacht. Als dat geen echte liefde is.” Deborah beaamt hoe zwaar die gesprekken soms zijn, maar vertelt dat ze er niet in blijven hangen. Ze proberen het leven zo normaal mogelijk te houden.
Graf uitgezocht
Ook met zijn familie heeft Martijn inmiddels moeilijke, maar bijzondere stappen gezet. Samen met onder anderen zijn vader Jeroen Krabbé heeft hij zijn laatste rustplaats uitgezocht. En zelfs daar was ruimte voor humor. „Ik heb nog nooit zo gelachen”, vertelt Martijn. Zijn vader maakte zelfs grapjes tijdens het regelen. „Kan ik nog een annuleringsverzekering afsluiten?” De plek is inmiddels vastgelegd: naast zijn oma.
Bijzonder gezin
Het moment typeert volgens Martijn zijn familie. Zijn vader stond letterlijk met één been in zijn toekomstige graf en met het andere in het graf van zijn moeder. „Als je op dat moment zelf nog in staat bent om te lachen, dan kom je uit een heel bijzonder gezin. En dat zijn we.” Ondanks alles kijkt hij met dankbaarheid terug op dat moment. „We hebben er echt iets van gemaakt. Ik dacht: wat heb ik toch geweldige ouders.”
