NFF-openingsfilm Bulado zet Curaçao positief in de spotlights

Bulado, waarmee het Nederlands Filmfestival vrijdag de sobere jubileumeditie opent, is een spannende keuze. Het magisch-realistische drama vertelt over een alleenstaande vader (Everon Jackson Hooi) op Curaçao waarvan de tienerdochter probeert in contact te komen met de geest van haar overleden moeder. Regisseur Eché Janga (1978) vertegenwoordigt een nieuwe generatie Nederlandse filmmakers én de groeiende diversiteit in de sector.

“Ik hoop vooral dat onze film gekozen is omdat het festival hem goed vindt, niet omdat ze een quotum moesten halen”, grapt Janga daags voor de openingsavond. De eerste kritieken zijn lovend, maar het blijft spannend. “Ik hoor dat mensen waarderen dat het een heel rijke film is, dat iedereen zijn eigen thema eruit kan halen. Ik ben vooral heel blij dat Bulado op een andere manier de aandacht vestigt op de Antillen.”

De eilanden aan de andere kant van de oceaan behoren net zo goed tot het koninkrijk als de Waddeneilanden of Amsterdam, bepleit de jonge regisseur. “Curaçao kent zo’n rijke cultuur. Terwijl het eiland alleen maar de media haalt als er iets negatiefs te melden valt, over drugs en corruptie. Er zijn zoveel prachtige verhalen over het eiland te vertellen waar de meeste Nederlanders geen weet van hebben.”

De pijn van slavernij

Hoewel het een modern verhaal is over een modern gezin, sijpelt het koloniale verleden van de Antillen wel door in de film. “Iedereen die op Curaçao woont, weet dat zijn voorouders vrijwel zeker tegen hun zin naar het eiland zijn gevoerd”, legt Janga uit. “Dat is geen besef dat elke dag heel zwaar op iedere inwoner drukt. Maar dat historische gegeven maakt wel onderdeel uit van je cultuur. De hotels staan waar vroeger oude plantages waren, om maar een voorbeeld te noemen. Het verleden is dagelijks aanwezig.”

De regisseur pleit er ook voor dat Nederland dat onderdeel van zijn verleden meer durft toe te laten. “Ik ben er niet activistisch over, ook in de film niet”, stelt Janga. “Maar het is nu een heikel onderwerp waar niemand over wil praten. Als je iets bespreekbaar maakt, dan wordt het vanzelf minder een issue. Zo is het met de pijn van de Tweede Wereldoorlog ook gegaan voor de meeste Nederlanders.”

Spirituele film

Bulado is ook een heel spirituele film. De regisseur erkent dat dit sommige mensen wellicht afschrikt. “Maar ook magisch-realisme is een vorm van realisme”, stelt hij. “Iedereen heeft wel een moment in zijn of haar leven dat je een dierbare verliest en na gaat denken over leven en dood. Dat je de grote vragen stelt: is er méér dan we met het blote oog kunnen zien? Ben ik een spiritueel mens?” De film neemt ook vooral geen hard standpunt in over dat soort onderwerpen. “Er zitten drie generaties in de film: opa gelooft in geesten, de vader is een nuchtere rationele man en zijn dochter is zoekende. Ik heb ook niet de waarheid in pacht wie er gelijk heeft, maar ik begrijp van alle drie wel waarom ze bepaalde dingen denken en doen.”

Bulado draait vanaf volgende week donderdag in de bioscopen.

BuzzE