Oorlogsfilm Invasie moet ‘rollercoaster’ zijn voor breed publiek

Bobby Boermans (42) heeft met Invasie “een poging gedaan om een genre aan te snijden wat niet vaak wordt gedaan in Nederland”. Een “leuke rollercoaster” waarvoor je gaat zitten met “een bakje popcorn en een colaatje”, zegt de regisseur tegen het ANP over de oorlogsfilm die maandag zijn première beleeft in Pathé Arena.

Het rauwrealistische van zijn eerdere werk voor Mocro Maffia is in de film minder aanwezig, maar Boermans zet met Invasie dan ook in op een breed publiek. “Ik hou zelf ook van dat soort type film. Je kan mij wat vaker in de grote bioscopen vinden dan in de filmhuizen. Dat is mijn smaak”, zegt de regisseur die eerder films als Fissa en Roffa maakte. “En dan is het mooi als het kwalitatief ook nog een goede film is.”

En wat helemaal mooi zou zijn, is als “in het onderbewustzijn het publiek iets meekrijgt”, zegt hij. “Over hoe het Caribisch deel van het Koninkrijk in elkaar steekt, en wat Defensie daar doet.” Want daar speelt de film, die gaat over een fictieve aanval van een dictatoriaal buurland, zich af, met hoofdpersonages die deel uitmaken van de marine op Curaçao en Aruba.

Defensie

Ook al benadrukt producent Errol Nayci dat de film fictie is en dus geen documentaire over de marine, er werd tijdens het maakproces wel intensief samengewerkt met Defensie. “Wij hebben daardoor de mogelijkheid gehad om materieel en manschappen te gebruiken om een wereld tot leven te brengen die je anders niet ziet”, zegt Nayci. “Zeker niet in Nederlandse films.”

Luitenant Kolonel der Mariniers Eric Piwek is ook aangeschoven, en beaamt dat de film “bomvol actie” zit. Maar Invasie is ook voorzien van een dosis realisme dankzij de input van Piwek en zijn collega’s. “Als het gaat om kleine dingetjes”, legt hij uit. “Skills en drills, zoals wij praten, zoals wij met wapens omgaan. Daar konden wij tijdens de opnames invloed op uitoefenen.”

“Het is een beetje de Amerikaanse school”, zegt regisseur Boermans over het eindresultaat. “En we hebben geprobeerd dat in een Nederlandse film te stoppen.” Logische vervolgvraag is of hij zo’n groots project ook eens in het Engels zou willen doen, waarmee hij een nog groter publiek kan bedienen. Het antwoord daarop van de enthousiaste regisseur is volmondig ‘ja’. “Snel genoeg”, zegt hij er zelfs over. “Het gaat snel genoeg gebeuren.”

BuzzE