Roeister Karolien Florijn gaat vader Ronald uiteindelijk achterna

Roeister Karolien Florijn wil haar succesvolle vader Ronald achterna. Binnenkort hervat ze haar met een jaar verlengde voorbereiding op de Olympische Spelen. Met ook nog een voormalig toproeister als moeder lijkt Karolien gemaakt voor het roeien. De 22-jarige Leidse zal in Tokio onderdeel zijn van de vierzonder. Voordat haar trainingen werden onderbroken door het coronavirus sprak ze nog met haar vader Ronald (59) in het olympisch trainingscentrum bij de Bosbaan in Amsterdam. Het ging over haar familie met nog twee broertjes Finn (20) en Beer (15). Over bananen, ijs, roeien en natuurlijk de Olympisch Spelen. “Ach, de olympische roeiwedstrijd is net als een wedstrijd om de hoek. Je moet er vooral niet meer van maken”, is het belangrijkste vaderlijke advies van Ronald die in 1988 in Seoul goud won met Nico Rienks en in 1996 deel uitmaakte van de befaamde gouden Holland Acht.

Is het echt zo simpel?

Ronald: “Nee, natuurlijk niet. Het is wel iets wat je moet leren. Dat de Spelen hetzelfde zijn als iedere andere wedstrijd. Het is zeker meer, in de erkenning en alles, maar je moet gewoon hetzelfde roeien als de training daarvoor. Het gaat mis als je gaat denken, dit is wel heel bijzonder. Je moet vooral niet overdrijven, zodat je doordraait in de wedstrijd.”

Karolien: “Ik denk vooral dat je niet iets anders moet doen dan anders. Het is uiteindelijk gewoon een roeiwedstrijd over 2 kilometer. In Tokio zal het niet anders zijn.”

Ronald: “Het is pure fysiologie en dat is mijn dingetje. Op de Spelen gaat je hartslag gewoon omhoog. Dat gebeurt al wanneer je wandelt in het olympisch dorp. Om te voorkomen dat je hartslag te hoog is in de roeifinale moet je die zenuwen eerder op de dag kwijtraken. Zorg ervoor dat je al veel eerder gaat warmroeien. Als je in de middag roeit moet je ’s ochtends al baantjes in de benen hebben. Dan heb je al bewogen en voorkom je een te hoge hartslag.”

Karolien: “Je moet je langer voorbereiden blijkbaar. Dat hoor ik nu ook voor het eerst. Wel goed om mee te nemen.”

Bemoeit je vader zich weleens met je over het roeien?

Karolien: “Nee, daar houdt hij zich verder helemaal buiten. Als ik vragen heb kan ik hem wel bellen natuurlijk.”

Ronald: “Ik doe het ook bewust niet. Het gevaar bestaat natuurlijk dat ik me dan overal mee ga bemoeien. Je moet oppassen dat je niet andere coaches voor de voeten gaat lopen. Je weet natuurlijk wel dingen, uit eigen ervaring. Zoals met voeding en zo. Maar als ik nu wat ga zeggen over de trainingen heb ik ook gelijk hommeles met het team hier en dat wil ik niet.”

Dus jullie praten vooral over eten?

Ronald: “We hebben allebei een eettic, ja.”

Karolien: “We hebben het dan over wanneer je voor de wedstrijd het beste kan eten en wat het beste eten is. Vanaf kinds af aan is alles thuis ingesteld om ons zo goed mogelijk te stimuleren om gezond te eten. We hebben veel bananen in huis. Alle randvoorwaarden om te presteren waren thuis. En vroeg naar bed gaan was bij ons thuis heel normaal.”

Ronald: “Dat deden we niet zozeer voor het roeien, maar wel voor het fit zijn. Eenwielfietsen was bijvoorbeeld echt ons ding. En dan het liefst bergop, dat deden we elke vakantie. Ik en mijn gezin kunnen niet tegen stilzitten. Zo hebben we in Duitsland bij de schoonfamilie een helling. Elke dag gingen we dan vele keren die helling op met de eenwieler. Veel beweging. Ik dacht daar echt bewust over na en had voor mezelf een filosofie bedacht. Als ze dan straks gaan roeien hebben ze wel een basis. Dat is er bij mij ingebakken.”

Karolien: “En eenwielfietsen is ook gewoon leuk.”

Ronald: “Ik denk vooral na over wattage, kilogram en gewicht. Mijn hoofd is vervormd in dat soort dingen.”

Roeiwedstrijden van je dochter kijk je niet. Waarom is dat?

Ronald: “De spanning wordt dan te hoog. Ik heb natuurlijk wel verstand van roeien en dan ga ik mij ermee bemoeien. Dat wil ik niet. Als ik weet dat ze gewonnen heeft dan kijk ik wel het filmpje achteraf. De olympische finale ga ik niet kijken, dat weet ik zeker.”

Karolien: “Dat vind ik ook niet zo erg hoor. Ik ben het gewend, hij hoeft dan niet opeens wel te gaan kijken.”

Ronald: “Niet kijken is ook erg zwaar voor mij. Twee uur na het begin van de wedstrijd ben ik helemaal uitgewoond, terwijl ik niet kijk. Het is zwaarder dan een training voor mij. Bij het WK waar Karolien zilver won liep ik de tuin in. Mijn vrouw kijkt wel en die zegt het dan. In Tokio ga ik niet kijken en wacht ik op mijn vrouw.”

Heb je alle vertrouwen in je dochter?

Ronald: “Ja, ik weet dat Karolien door de opvoeding en de goede trainingen stressbestendig is. Ik weet zeker dat als iedereen flipt op de Spelen, dat Karolien overeind blijft.”

Karolien: “Ik wil net als papa een gouden medaille, dus daar ga ik voor. En alle wedstrijden tussendoor wil ik natuurlijk ook winnen.”

 

BUZZS