Nieuwe Franse sensatie: Zaho de Sargazan is als een engel met haar fluwelen stem
Ze is de nieuwe sensatie van het Franse chanson: Zaho de Sargazan. Nog nooit van haar gehoord? Zaho’s chanson La Symphonie des éclairs brengt haar fans van jong tot oud tot tranen. Ze biedt troost voor hen met persoonlijk verdriet. Als deze eindtwintiger haar chanson in grote zalen brengt, wordt er woord voor woord mee gezongen. Deze symphonie van de zangeres die woont in Nantes, is alleen al sensationeel.
Zaho verovert de wereld met haar muziek en haar persoonlijkheid. Zelf is de Française ook is hooglijk verbaasd over het sensationele succes. Als een zaal met tienduizend dolenthousiaste fans is platgespeeld, danst Zaho met haar bandleden op het podium van vreugde. Ze kan het zelf maar nauwelijks geloven dat een eenvoudig meisje, geboren in de kustplaats Saint-Nazaire, dit bereikt. want eenvoud is het woord dat de zangeres kenmerkt. Ze kleedt zich op het podium in een sporttenue met daarover een kort wit engelengewaad. Alhoewel, bij de sluiting van de Olympische Spelen in Parijs in 2024 waar ze Sous le Ciel de Paris zong, dat we kennen van Édith Piaf, droeg ze een nauwsluitend zwart jersey bodysuit, een ontwerp van Nicolas Ghesquière voor Louis Vuitton.
Engelengewaad
De opzienbarende verovering van de wereld, van Frankrijk, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en zelfs de Verenigde Staten, komt overigens niet geheel uit de lucht vallen. Zaho’s worsteling met het leven is goed herkenbaar voor veel van haar generatiegenoten, die zich inleven in haar persoonlijke teksten en haar doen en laten. In combinatie met haar fluwelen, engelachtige stem, waarbij je kan wegdromen tot in de hemel, weet Zaho je ziel te raken.
Hoe donkerder…
Niet alleen het chanson boeit Zaho. Ze is ook een kind van deze tijd met haar voorliefde voor heftige rave-electro. Zelf is ze fan van bands als Kraftwerk. Tijdens het festival Les Victoires de la Musique eerder dit jaar werd Zaho nog gelauwerd als Openbaring van het jaar. Zaho over het creatieve proces, zoals ook La Symphonie des éclairs tot stand kwam. „Ik begin met creëren door eenzaam te zijn. Ik ben alleen met mijn piano, de deur dicht. Hoe donkerder het is, hoe beter: ik doe de luiken dicht, laat maar een beetje licht binnenkomen, en ik sluit mijn ogen. Het gaat altijd zo.”
Een soort halfslaap
Zaho heeft het gevoel dat ze zichzelf hypnotiseert. „Ik begin altijd met de piano en mijn stem, daarna komen woorden en melodie meestal tegelijk. Ik vind de akkoorden, begin te spelen en kom in een soort halfslaap, ik voeg woorden toe, herhaal ze, als een lus. En dan komt de melodie met de tekst.”
