VROUWENVOETBAL ZONDE VAN HET GRAS? Voetbaljournalisten hebben ongelijk!
Shanice van de Sande schreeuwde het uit van geluk toen ze de Noorse voetbaldames op de knieën dwong. ,,En toen werd ik gek, het hele stadion ontplofte. Nog even naar de Koning en Koningin gezwaaid. Dat was wel even een kippenvelmomentje. Dit is nog maar het begin. Zeker te weten. Kijk, als ik kritisch ben naar mezelf kan ik beter.”
Shanice is een van de Oranje-leeuwinnen, die ons de komende weken successen gaat bezorgen. De voetbaldames moeten elke keer opnieuw bewijzen dat ze topsport bedrijven, dat ze wel degelijk spelinzicht hebben, dat ze behoorlijk tegen een bal kunnen trappen, dat ze eigenlijk net zo goed kunnen voetballen als hun mannelijke collega’s.
Dertigduizend Nederlanders in het stadion en er zaten miljoenen voor de buis. Honderdduizenden meisjes hebben zich inmiddels aangemeld bij de mini’s of spelen inmiddels al gemengd voetbal.
Maar er is één beroepsgroep die het allemaal niet zo zag zitten. Dat zijn de voetbaljournalisten. Zurige mannen, die uren lang kunnen babbelen over de meest onzinnige details bij gemiddelde voetbalspelers in de kelder van de eredivisie en die het altijd veel beter weten, maar die het vrouwenvoetbal afdoen als ‘knikkeren op het schoolplein’, als tijdverdrijf en hollen achter een bal die alle kanten opwaait behalve dan de goede.
Zonde van de tijd om ernaar te kijken, is de conclusie van deze aartsconservatieve kliek.
Op de sportpagina’s is er ook nauwelijks iets te vinden als het gaat om de vrouwencompetitie. Weggedrukt in een hoekje van de krant. De voetbalvrouwen krijgen dezelfde behandeling als de vrouwen op de fiets. Namelijk niet of nauwelijks aandacht.
Het rare is dat dameshockey wel op een positieve behandeling van vooral de heren in de sportjournalistiek kunnen rekenen. Of heeft het gegeven dat de hockeydames rokjes dragen in plaats van stoere voetbalbroeken ermee te maken? Of dat de dames nogal studentikoos zijn ingesteld in plaats van de voetbalbikkels op de grasmat met kortgeschoren koppies en uit de kluiten gewassen dijen? Hetzelfde geldt voor de tennisdames.
Johan Derksen?
Onze Oranje-vrouwen zijn echter sterren. Van Daphne Koster, Mandy van den Berg en Shanice van de Sande. Met coaches als Vera Pauw die weten waarover ze praten: voetbal.
Zelfs Johan Derksen is nu opeens om.
,,Ik moet met de pet in de hand door het stof,” zegt hij in De Volkskrant van afgelopen week. ,,Ik sta voor lul, omdat ik zoals alle mannen voetbal altijd heb beschouwd als de ultieme mannenwereld en nu moet toegeven dat vrouwen het spel net zo goed beheersen. de tijd is voorbij er lacherig over te doen. Topsport is het beste amusement op tv. Voor het vrouwenvoetbal is dat moment nu aangebroken. In talkshows kunnen mannen niet meer roepen dat vrouwenvoetbal niks voorstelt. Ik zal dat niet meer doen. Ik zal uitdragen dat er structureel iets moet veranderen binnen het vrouwenvoetbal en dat de KNVB daarin het voortouw moet nemen.”
