Kira Toussaint en haar moeder Jolanda waren klaar voor de Spelen

Deel op Facebook Deel op Twitter Deel op WhatsApp
Van onze redactie

Zwemster Kira Toussaint (26) stak in grote vorm en leek klaar voor de Olympische Spelen in Tokio deze zomer. De rugspecialiste zwom het ene persoonlijke record na het andere totdat een ‘onzichtbare tegenstander’ haar het bad uithaalde. Het coronavirus maakte trainen onmogelijk, de Spelen werden met een jaar uitgesteld. Haar moeder, olympisch zwemkampioen Jolanda de Rover (56) was al bezig geweest met het regelen van kaartjes. “Het virus heeft ook een grote impact gehad in de zwemsport en zal dat blijven doen totdat er een vaccin is”, zegt Toussaint.

Je moeder veroverde in 1984 olympisch goud op de 200 meter rug. Jij had je al geplaatst voor je tweede Spelen en had al grote doelen gesteld. Wat is er nu veranderd?

Kira: “De olympische voorbereiding is vooral langer geworden. Ik was al bezig met de Spelen. Ik wilde de olympische finale zwemmen. Zoveel mogelijk middagwedstrijden, want dat betekent dat ik door de series ben. Ik heb mij al geplaatst voor de 100 meter rug, maar wil ook uitkomen in de verschillende estafetteteams. Het is voor nu onduidelijk hoe dat traject gaat.”

Je hebt nu in ieder geval veel tijd voor andere dingen. Ik wil graag met jullie teruggaan naar vroeger. Kira, wat is jouw eerste herinnering aan de verhalen van de carrière van je moeder?

Kira: “Ik denk dat het al op de basisschool was. Toen deed ik al aan zwemmen en kreeg ik steeds de vraag van de juffen en meesters: ga je je moeder achterna?”

Jolanda: “Ik weet nog vlak voor Sydney 2000. Ik werd toen geïnterviewd omdat ik de laatste olympisch zwemkampioen was. Ze kwamen ‘s ochtends al heel vroeg filmen. Toen kwam jij en je zus erbij zitten. Met z’n tweetjes in pyjama.”

Kira: “Wat toevallig! Dit verhaal heb ik vandaag nog aan iemand verteld. Het belangrijkste wat me is bijgebleven van vroeger is toch die vervelende vraag. Ga je je moeder achterna? Ik kon het niet meer aanhoren. Een tijdje heb ik dat heel vervelend gevonden. Want ja, ik bedoel, ze is olympisch kampioen. Hoeveel mensen worden nou olympisch kampioen? Ik wilde graag mijn eigen persoon zijn.”

Jolanda: “Jij wilde ook niet dat ik prijzen uitdeelde. Later vond je dat wel leuk, maar niet in de jeugd. Dus dat deed ik ook niet. De zwembond vroeg het vaak, maar dan zei ik altijd: niet bij de nummers van Kira.”

Kira: “Ik wilde ook nooit luisteren naar jou als zwemcoach. Toen ik heel jong was bij de Futen ging mama training geven. Ik wilde niet naar haar luisteren en wilde niet bij haar in de groep.”

Jolanda: “Ik snap dat wel. Ouders weten er normaal gesproken niet zo veel van. Weet jij veel dat ik er wel iets vanaf wist.”

Ben je een andere zwemster dan je moeder?

Kira: “Ja, we zijn totaal verschillend.”

Jolanda: “Ze is ook een rugzwemster en heeft dezelfde aanleg als ik.”

Kira: “Mijn moeder en ik hebben een heel andere lichaamsbouw. Zij was lang en heel slank en ik ben juist klein en heel explosief. Dat was jij toch helemaal niet?”

Jolanda: “Ik zwom ook de 200 meter en zij de 50 en 100.”

Kira: “Ik ben nu wel sneller dan jij ooit was op de 200.”

Jolanda: “Eindelijk hè. Dat was nog wel een dingetje.”

Kira: “Bij de wereldbeker in oktober vorig jaar in Berlijn lukte het mij. Ik zwom daar een persoonlijk record op de 100 rug en had mij ook ingeschreven voor de 200 rug en de 100 vrij. Dus ik dacht: laat ik ook eens de 200 proberen en harder zwemmen dan mama. Heel vaak heb ik dat al geprobeerd met die gedachte en nu lukte het eindelijk.”

Jolanda: “Ze belde echt meteen, dat was wel grappig. Ik had het al gezien.”

Kira: “Ik vind de 200 stiekem ook niet zo heel leuk. Mijn lichaam is perfect gebouwd voor 75 meter. Ga aan Usain Bolt vragen of hij even de 800 meter kan lopen. Nou, daar wordt hij ook niet blij van.”

Bij een dopingcontrole eind 2018 werd je positief getest op het gebruik van het verboden middel tulobuterol. Later bleek het te gaan om een ander, legaal middel. Hoe was dat voor jou, Kira?

Kira: “Ik voelde me zo schuldig, ook al wist ik dat ik niks gedaan had. Dat hebben we uiteindelijk ook kunnen bewijzen.”

Hoe is de band tussen jullie?

Kira: “Ik denk dat we een goede band hebben. We hebben veel contact, maar niet dagelijks. Jij was de eerste die ik belde toen ik die brief van de positieve dopingtest kreeg.”

Jolanda: “Ik wist het al want ik had het gehoord van je coach. Het was heel gek dat je gebeld wordt door de coach van je dochter die 24 is. Dan weet je dat er iets mis is. Dit had ik nooit aan zien komen.”

Heeft die periode tijdens de dopingbeschuldiging jullie band gesterkt?

Jolanda: “Het was wel een hele moeilijke periode.”

Kira: “Ik was er heel emotioneel onder. Ik wist ook niet zo goed wat er allemaal ging gebeuren.”

Jolanda: “Ik ben hier wel vaak langsgekomen om te zorgen dat je je dingen bleef doen.”

Kira: “Het was een hele moeilijke tijd en daar heb je mij wel doorheen geholpen. Er kwam zoveel op mij af. Advocaten en weet ik veel wat. Het was heel vaak dat ik even belde om een update te geven en dan kon ik een uur later weer bellen met nieuws. Voor jou was het ook een heftige periode.”

Jolanda: “Ik weet nog dat voordat jij het persbericht eruit stuurde ik al mijn collega’s bij elkaar riep om het tegen hen te vertellen. Je gelooft het gewoon niet.”

Kira: “Het zal vast vaker gebeurd zijn maar niemand heeft het nog kunnen bewijzen dat het ook echt een fout was. Jij geloofde mij gelukkig meteen. Het was voor jou ook moeilijker geweest als het anabolen waren geweest.”

Jolanda: “Ook dan weet je niet zeker of je het via je eten binnen hebt gekregen in China, maar dan ben je wel meteen klaar. Wij hadden er ook nog nooit van gehoord.”

Kira: “Het eerste wat ik deed was googelen wat het was. Het was een medicatie die ooit in twee eerdere Japanse zaken was voorgekomen. Het was allemaal heel onlogisch. Gelukkig geloofden de mensen om mij heen mij. Ik heb toen heel veel contact gehad met jou en ik merkte dat ik altijd op jou terug kan vallen. Vlak nadat ik het nieuws had gekregen stond in de media dat ik ziek was. Jij wilde toen uit eten gaan. Doe maar niet, zei ik. Ik was heel bang om op openbare plekken te komen. Mensen vroegen aan mij of ik kanker had. We hebben toen heel veel dingen samen gedaan. Dat was wel fijn. En natuurlijk kwam jij hier af en toe om de boel op te ruimen.”

Hoe zie jij verder de bijdragen van je moeder in jouw carrière?

Kira: “Toen ik heel jong was als inspiratie. Hoe cool is het dat je moeder olympisch kampioen is? Daarnaast ook een stukje begeleiding. Welke keuze ga je maken? Ze heeft altijd achter mij gestaan. Maar nu wil ik wel mijn eigen persoon zijn. Niet meer de dochter van. Ik weet nog goed dat Femke Heemskerk mij in 2017 een screenshot van een artikel stuurde. Voor het eerst was er een artikel waarin eerst mijn eigen naam stond en pas veel later in het stuk dat ik de dochter van Jolanda de Rover was. Ik wil nu mijn eigen prestaties zwemmen en mijn doelstelling was de finale zwemmen in Tokio. Nu met een jaar extra, wie weet wat ik kan. Mijn doel is nu een medaille halen.”

Jolanda: “Ik probeer overal bij te zijn. Ik ben echt een liefhebber en naar mijn dochter kijk ik natuurlijk graag. Ik was klaar om naar de Spelen te gaan en we waren al bezig met de tickets voor Tokio. Nu het een jaar is uitgesteld en met het coronavirus wordt het een stuk lastiger maar uiteraard wil ik er bij zijn.”

 

BUZZS

 

 

Lees verder

Mis geen enkele winactie!

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Facebook Twitter

DenD Partners

  • Dirk
  • Brookland
  • LAM jouw museum
  • Dirck